Wilgoć w piwnicy to problem, na który nie ma jednego prostego sposobu. Przede wszystkim należy określić przyczynę. To pozwoli to dobrać odpowiednią metodę osuszenia pomieszczenia.
Okresowe lub przypadkowe zalanie piwnicy
Osuszenie piwnicy jest procesem koniecznym, gdyż wilgoć jest przyczyną nieprzyjemnego zapachu, ale tworzy idealne środowisko do rozwoju pleśni i grzybów. Ważne jest, by nie ignorować mokrych, brudnych plam na ścianach, odpadającego tynku, bo to sygnały świadczące o tym, że, że woda dostała się w głąb muru. Należy wtedy poszukać i zlikwidować źródło wilgoci. Dość oczywistą jest konieczność osuszenia piwnicy po zalaniu jej w wyniku awarii sieci wodno-kanalizacyjnej lub na skutek powodzi. W takich przypadkach niezbędne jest wypompowanie wody, naprawa urządzeń, czasami konieczne jest skucie tynków ze ściany, co zdecydowanie przyspiesza proces suszenia. Sam tynk, mocno nasączony wodą utrudnia odparowanie jej z murów.
Problem z wodami gruntowymi. Konieczna dobra izolacja
Bywa też tak, że okresowe zalanie, a tym samym zawilgocenie ścian lub podłogi piwnicy ma przyczynę w nieskutecznej izolacji – źle dobranej do warunków lub wadliwie wykonanej. W tym przypadku zdecydowanie należy ją poprawić. Najpierw jednak ustalić skąd bierze się kłopotliwa woda. Czasami dostaje się ona z zewnątrz podczas ulewnych deszczy i wiosennych roztopów, kiedy poziom wody gruntowej sięga wyżej niż ławy fundamentowe, ziemia gruntowa jest na tyle wilgotna, że przesiąka przez ściany piwnicy. Niezbędne jest wykonanie (czasami na nowo) izolacji pionowo-poziomej. Na wyrównanej podłodze należy przykleić papę termozgrzewalną, a następnie wylać warstwę betonu dociskowego grubości 4-5 cm. Wykonanie izolacji poziomej na ławach fundamentowych polega na podcięciu ścian w odległości ok. 1 m, włożeniu hydroizolacji z papy lub folii, a następnie wypełnianiu szczelin betonem lub mocną zaprawą cementową. Ten proces wymaga precyzji i dokładności w fazie projektu i wykonania i dobrze jest, gdy nadzorowany jest przez doświadczonego inżyniera
Izolacja pionowa ścian piwnicznych wymaga odkopania ich aż do poziomu fundamentów. W gruntach nawodnionych skuteczność izolacji poprawi drenaż opaskowy. Izolacje ścian wykonuje się z pap podkładowych z włókna szklanego lub poliestru i osłania się je folią tłoczoną.
Kłopotliwa sieć małych naczyń porowatych
Obecnie w projektowaniu domu bierze się pod uwagę odpowiednią izolację fundamentów i murów. W starszych budynkach często występuje tzw. wilgoć kapilarna, która bierze się z wód gruntowych i jest podciągana w górę w suchą część budynku. Część materiałów budowlanych, takich jak na przykład porowate cegły, posiadają wewnątrz sieci kapilar, które pełnią funkcję małych rurociągów, umożliwiając przepływ wody. Podciąganie kapilarne wody występuje przy małych średnicach w porach i trwa, aż do zrównania ilości wody podciąganej i wyparowywanej przez mury. Wilgoć kapilarna głównie bierze się z wód gruntowych, ale czynniki sprzyjające jej powstaniu to również wody opadowe, a także para wodna wewnątrz wydobywana na skutek codziennych czynności – pranie, gotowanie itp. Osuszanie kapilarne ścian możliwe jest metoda Biodry, czyli za pomocą urządzenia, które równoważy ładunek cząsteczek wody w ścianie, wykorzystując fale magnetyczne pola ziemskiego. Trwa to od kilku do kilkunastu miesięcy, a dzięki temu zabiegowi woda opada z powrotem poniżej fundamentów.
Do wyeliminowania wilgoci w pomieszczeniach piwnicznych wystarczy usunąć czynnik jej sprzyjający. Zazwyczaj nie jest to proste, trwa długo, ale jest koniecznością. To podstawa komfortu mieszkania, zdrowia i bezpieczeństwa.
